متن ترانه

یکی رفت یکی موند؛ یکی پنهون شد آسون! یکی بست کوله بارش… یکی فدا شد آسون! یکی موند و یکی موند… یکی بست کوله بارش یکی رفت و رها کرد، همه دار و ندارش! شبِ تا دندون مسلح؛ دنیا بود پشت و پناهش ایرونی بود دست خالی؛ غیرتش تنها سلاحش! صف کشیدن، روبروی تیر و ترکش های دشمن… نذاشتن که بگیره؛ یک وجب از خاکِ میهن توی خط مقدم، جوون و پیرِ فرتوت نذاشتن که علم شه، دوباره اسمِ طاغوت تو رگبار گلوله؛ سپر شد سینه هاشون چه مادرا نشستند، به داغِ بچه هاشون تصور کن؛ توو خاکریزی و شب فتح المبینه! آدم اینجا میتونه، خدا رو هم ببینه! جانمازای پر از خون؛ پیرهنای پاره پاره یکی غلطیده تو خون و دست نداره، پا نداره… یه جلد قرآن جیبی؛ یه انگشتر بی انگشت الهی که بمیره، اون که برادرم کشت