نمن حرفی دارم که می ترسم اندازه ی تو نباشه به گوش تو شعله ور شه خاکستر شه تو اشکی داری که می ترسی مثل سحر روشن باشه آیینه هم باخبر شه دربدر شه ما هردو باهم مثل شبنم از هجوم شب ماتم نمی ترسیم بی چتر سیاه،زیر بارون بی سرپناه بی تکیه گاه نمی لرزیم

تو حسی داری که می تونی اشک ما رو در بیاری تو پرباری مثل عکس یادگاری من شعری دارم تر و تازه تا همیشه سبز و جاری مثل جای پای سایه بر دیواری ما هردو باهم مثل شبنم از هجوم شب ماتم نمی ترسیم بی چتر سیاه زیر بارون بی سرپناه بی تکیه گاه نمی لرزیم

این حس خوب یعنی من و تو این گستاخی یعنی حرف نو در این شب سرد بی روزن تو خود خورشید من ما هردو باهم مثل شبنم

از هجوم شب ماتم نمی ترسیم بی چتر سیاه زیر بارون بی سرپناه بی تکیه گاه،نمی لرزیم ما هردو باهم مثل شبنم از هجوم شب ماتم نمی ترسیم بی چتر سیاه زیر بارون بی سرپناه بی تکیه گاه نمی لرزیم