متن ترانه

تنها تر از انسان در لحظه ی مرگ ساده تر از شبنم رو سفره برگ مطرود هم قبیله محکوم خویشم غریبه ای طعمه ی این کندوی نیشم نفرینی آسمون مغضوب خاکم بیگانه با نور و هوا هوای پاکم تن خسته از تقویم از شب شمردن با مرگ ساعتها بی وقفه مردن هم غربت بغض شب مرگ چراغم تو قرق زمستونی اندوه باغم ای دست تو حادثه تو بهت تکرار وابسته ی این مردابم بیا سراغم تولدم زادن کدوم افوله که بودنم حریص مرگ فصوله خسته از بار این بودنم نفس حبابم بی تفاوت مثل برکه بی التهابم تشنه ی تشنه ی تشنه م خود کویرم با من مرگ سنگ و انسان ، تاریخ تیرم من ساقه ی نورم میراث مهتاب تسلیم تاریکی تو جنگل خواب ای آیه ی عطوفت ای مرگ غمگین برهنه کن منو از این لباس نفرین ای اسم تو جواب همه سوالا از پشت این کندوی شب منو صدا کن….