متن ترانه

[کورس – علی اردوان] قبلاً خودمو ، جلو آیینه میشناختم الآن از توو مُرده ام و ، از این آدم بیزارم من دیگه گُم گُم شدم ، بدم میاد دیگه از خودم تنهام با اینکه ، همه چی دارم [ورس یک – سپهر خلسه] چند وقته که رفته همه چی یادم از رنگِ لبایِ تو تا طعمِ سیگارم دیگه خسته ام از رویاهام و شبا بیدارم کرده این غمه چی کارم؟ من جوونیمو تووی آینه ها گذاشتم آتیشمو تووی پایپه جا گذاشتم همش دنبالِ صبری که نداشتم پیِ سایه ی اون سَروی که نکاشتم الآن برام شب ، نورِ باتلا رو تیبِلا میرقصه فرشته ها دورِ من و هِیترا دور دسته چرا نمیشه که حسِ من عوض شه دلِ آرامشو کِی میخواد بلد شه چند وقته الآن استند بایم رفیقامم بیخیالش اسمن پایه ان تا همینجا هم که رسیدم اسفند باید دود بکنی چون نمُردم و قسمت شاید بود [کورس – علی اردوان] قبلاً خودمو ، جلو آیینه میشناختم الآن از توو مُرده ام و ، از این آدم بیزارم من دیگه گُم گُم شدم ، بدم میاد دیگه از خودم تنهام با اینکه ، همه چی دارم [ورس دو – علیرضا جی جی] خدا کمدینه دنیا بهترین جوکش اون شب مث که بد بوده یه کمی کوکش کدوم مریض ما رو آفریده؟ منو شخصا که واقعا ری* چون مغرور و غُد و لجبازم اَ وقتی که بینِ کلِ شهر عاصم کلم شد گنده تر بازم دنبالِ جنگم دو تا سربازم سرِ موزیک دوستام دونه دونه میرن جوری که باهاشون اصلاً روبرو نمیشم آره ، از مهراد تا بهزاد حرف نزدیم شش سال ، ما انگار Z و میکنیم بالاجبار ما انکار ایران مالِ ما شد هکتار تا هکتار غرورمون نداشت ارزششو ، که گروهمون ول کنه ارتششو ، نه [کورس – علی اردوان] قبلاً خودمو ، جلو آیینه میشناختم الآن از توو مُرده ام و ، از این آدم بیزارم من دیگه گُم گُم شدم ، بدم میاد دیگه از خودم تنهام با اینکه ، همه چی دارم [پل – علی اردوان] این روزا دردا زیاد ترن ، رفیقمه تنهاییام فقط از آدما حتی میاد بدم ، اون که با خودش توو جنگه زیاد منم پس آیینه بشکن اون که رو به روته من نیستم پس آیینه بشکن اون که جلو روته من نیستم پس آیینه بشکن آیینه بشکن خسته شدم بس که دیگه رو به رومی اَ دیشب [ورس سه – سیجل] آرزوم بود بشم یه روز امروزِ خودم نمیدونستم قراره بسوزه دورم آره همیشه همینه ، هر چی پُر نور تر اشکمون بیشتر میگذره عمر زود تر هنوز آیینه صافه ؛ این چهره چروک تر ابر قدرت داغون عین بلوک شرق برا خودمم دیگه گاهی وقت ندارم کشوری ام که نه پایتخت ندارم صدام میشه از هر باندی پخش ولی این پرواز نداره باندی تهش میخوام توو ارتفاع بمیرم برم پیشِ بابام و باهاش یه جا بشینم دیگه این زمینِ خاکیو نمیخوام زیرِ نور بودم امروز تاریکه که میخوام منِ لجن کی ام؟ یه آدم بداخلاقِ نچسبی ام صدام همه خونه ها خودم توو قرنطینه ا‌م [کورس – علی اردوان] قبلاً خودمو ، جلو آیینه میشناختم الآن از توو مُرده ام و ، از این آدم بیزارم من دیگه گُم گُم شدم ، بدم میاد دیگه از خودم تنهام با اینکه ، همه چی دارم