متن ترانه

آخر راه امدن با روزگار گره کوریه که بخت من که تموم اتفاقای بعدش شاهد زندگی سخت من شاید این زخمی که از تو خوردم و از حرارتش زبونه می کشم یا تموم بی کسی هام و همش فقط از دست زمونه می کشم بگو بازم هموا داری و مثل همه منو تنها نمیزاری بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراری و بگو هستی و روی ماهت و امشب پشت ابرها پنهون نمیشه آسمون بخت تیره من ابری نمی مونه همیشه بازم هوامو داری و مثل همه تنهام نمیزاری و بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراری و بگو هستی و روی ماهت و امشبم پشت ابرا پنهون نمیشه آسمون بخت تیره من ابری نمیمونه همیشه من که پشتم به خودت گرمه و باز هر چی این راه و میام نمیرسم نکنه دستمو ول کردی برم که به هر چی که می خوام نمیرسم شایدم من اشتباهی امدم که در بسته رو وا نمی کنی من به این سادگی دل نمی کنم از تو که منو رها نمی کنی بگو بازم هموا داری و مثل همه من و تنها نمیزاری و بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراری و بگو هستی و روی ماهت و امشب پشت ابرها پنهون نمیشه آسمون بخت تیره من ابری نمی مونه همیشه بازم هوا مو داری و مثل همه تنهام نمیزاری و بگو هستی تا نترسونتم ظلمت این شب تکراری و بگو هستی و روی ماهت و امشبم پشت ابرا پنهون نمیشه آسمون بخت تیره من ابری نمی مونه همیشه