آهو خانم بالا بلند ماه پیشونی سرو سمند ابرو داره خنجر تیز برق نگاش مثل کمند چشم سیاش یه کوه نور گردن اون تنگ بلور بلور صاف بارورتر روشن تر از دشت و دمن آهوی پر کرشمه اومد به پای چشمه راز و نیاز لبهاش لبهای خشک و تشنه قلبم رو برد با یک نفس اسیر شدم تو این قفس دامن یار شکر شکن دیوار ای دل بشکن

چشمای آهو مسته گل به گلشن نشسته درخت بید مجنون حجله عشق رو بسته تنگ دلش طلا بود هدیه پر از حیا بود گفتم دوست میدارم اون وقت اونم رها بود آهوی پر کرشمه اومد به پای چشمه راز و نیاز لبهاش لبهای خشک و تشنه قلبم رو برد با یک نفس اسیر شدم تو این قفس دامن یار شکر شکن دیوار دل آینه شکن